Μουσείο της Φιλικής Εταιρείας

Σε ένα από τα τρία οικήματα του Ελληνικού Ιδρύματος Πολιτισμού, το οποίο υπήρξε η οικία του Γρηγορίου Ιωάννου Μαρασλή και όπου συνεδρίαζαν τα μέλη της Φιλικής Εταιρείας, λειτουργεί από το 1994 το Μουσείο της Φιλικής Εταιρείας, το οποίο είχε ιδρυθεί το 1979 από το Ιστορικό-Λαογραφικό Μουσείο της Οδησσού.

Η ολοκλήρωση των οικοδομικών εργασιών και η μεταφορά του Μουσείου στην ιστορική του θέση έγινε δυνατή χάρη στη συμβολή ελληνικών φορέων και ιδιωτών (Ένωση Ποντίων Αξιωματικών, Γ. Ενισλείδης κ.ά.) και στη σημαντική αρωγή του Εμπορικού Συλλόγου Πειραιώς και του τότε Προέδρου του Ιωάννη Πολυχρονόπουλου. Το ΕΙΠ φρόντισε για την εκ νέου δημιουργία, οργάνωση και θεματική δομή του με τη συνεργασία της Ιστορικής και Εθνολογικής Εταιρείας της Ελλάδας. Συγχρόνως εκδόθηκε από το ΕΙΠ ο κατάλογος του Μουσείου στα ελληνικά και στα ουκρανικά.
Πρόσφατα εγκαινιάστηκε νέο λαογραφικό τμήμα στο Μουσείο, με αυθεντικά αντικείμενα που αποδίδουν την εικόνα της οικίας του Γ.Ι. Μαρασλή.

Το Μουσείο δέχεται πολλούς επισκέπτες από ολόκληρη την Ουκρανία και το εξωτερικό. Το Παράρτημα οργανώνει, σε συνεργασία με τη Διεύθυνση Παιδείας του Δήμου Οδησσού, δωρεάν ξεναγήσεις και διαλέξεις για μαθητές και φοιτητές.

Φιλική Εταιρεία

Η Φιλική Εταιρεία ιδρύθηκε το 1814 στην Οδησσό από τρεις Έλληνες εμπόρους της Διασποράς: τον Νικόλαο Σκουφά, τον Αθανάσιο Τσακάλωφ και τον Εμμανουήλ Ξάνθο.

flag_Filiki_Eteria

Σκοπός της σύστασής της ήταν η απελευθέρωση της πατρίδας από τον τουρκικό ζυγό. Κατά τη συνήθεια της εποχής, η Φιλική Εταιρεία είχε οργανωθεί με βάση τα τεκτονικά πρότυπα. Ωστόσο τα μέλη της - που γρήγορα άρχισαν να πληθαίνουν - δεν ανήκαν όλα σε τεκτονικές στοές, ούτε προέρχονταν από κοινωνικά και ιδεολογικά ομοιογενείς ομάδες της Διασποράς και των τουρκοκρατούμενων χωρών.

Στους κόλπους της συνέρρευσαν "αριστοκράτες" Φαναριώτες και συντηρητικοί κοτζαμπάσηδες, "ολιγαρχικοί" στρατιωτικοί που υπηρετούσαν σε δυτικά κράτη και στην τσαρική Ρωσία, ανώτεροι και κατώτεροι κληρικοί και μοναχοί, ριζοσπάστες διανοούμενοι, έμποροι και ναυτικοί κ.ά. Η οργάνωση συμπεριέλαβε επίσης και αρκετούς Βαλκάνιους πατριώτες ποικίλης προέλευσης, οι οποίοι θεωρούσαν τον αγώνα εναντίον των Οθωμανών κοινή υπόθεση όλων των χριστιανικών λαών της νοτιοανατολικής Ευρώπης.

Ήταν φυσικό η ποικιλία της κοινωνικής και γεωγραφικής προέλευσης και των συμφερόντων των Φιλικών να οδηγεί σε αποκλίσεις ως προς τη μέθοδο και τη στρατηγική της οργάνωσης. Άλλοι προτιμούσαν τη μακρόχρονη αναβολή της Επανάστασης (για να επιτευχθεί η κατάλληλη προετοιμασία, να διαμορφωθούν ευνοϊκές διπλωματικές συνθήκες, να εξασφαλιστεί η ξένη υποστήριξη κτλ.), ενώ άλλοι ζητούσαν άμεση δράση. Τελικά, η πρώτη ομάδα κατάφερε να κερδίσει την ηγεσία της οργάνωσης στα ανώτατα κλιμάκια, αλλά η δεύτερη εξασφάλισε σε οπαδούς της καίριες θέσεις, έστω και χαμηλών βαθμίδων. Τον Μάρτιο του 1820 οι τολμηρότεροι έσπευσαν να εκμεταλλευθούν τους περισπασμούς των Οθωμανών από τη σοβαρή ανταρσία του Αλή πασά, αλλά και το γενικό επαναστατικό πνεύμα που διέτρεχε τότε την Ευρώπη μετά τις εξεγέρσεις στη Νεάπολη και την Ισπανία, και με ποικίλες πρωτοβουλίες κατάφεραν να συμπαρασύρουν τελικά και την οργάνωση και ολόκληρο τον ελληνικό κόσμο στην Επανάσταση.

ΩΡΕΣ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑΣ

  • 10:00 — 17:00
Επίσης Σάββατο και Κυριακή, μόνο για οργανωμένες ξεναγήσεις.