Στις 26 Νοεμβρίου 2015 και ώρα 16:00, στο Παράρτημα του ΕΙΠ στην Οδησσό εγκαινιάζεται η έκθεση του Gennady Vereshchagin με θέμα «Η Οδύσσειά μου». Η έκθεση είναι μοναδική αφού για πρώτη φορά θα παρουσιαστούν πάνω από 100 χαρακτικά με σκηνές από την «Ιλιάδα» και την «Οδύσσεια», ex libris και έργα «οδεσσίτικα».
«Κάθε πόλη έχει τα «νευραλγικά σημεία» της, τα μέρη, στα οποία ζει το πνεύμα της πόλης. Η ομορφιά τους δεν είναι συχνά ορατή, τις περισσότερες φορές ούτε καν τραβά την προσοχή. Την αισθάνεται όμως εκείνος, ο οποίος έχει ερωτευθεί την πόλη κι έγινε ένα κομμάτι αυτής.
Αυτούς τους ανθρώπους στην Οδησσό τους ονομάζουν «αληθινούς Οδεσσίτες». Κάποιος γεννιέται εδώ, κάποιος έρχεται και μένει για πάντα, διαβαίνοντας ο καθένας τη δικιά του Οδύσσεια. Έτσι ακριβώς έγινε και με τον Gennady Vereshchagin.
Κάθε συλλέκτης της Οδησσού, αργά ή γρήγορα, αρχίζει να συλλέγει έργα της Οδησσού. Κάποιος τα ορίζει ως βασικό κορμό της συλλογής του, κάποιος άλλος, διότι απλά θέλει να βλέπει αγαπημένα μέρη της πόλης στο σπίτι του. Στην περίπτωση αυτή, το ζήτημα της επιλογής του καλλιτέχνη δεν υφίσταται. Το όνομα του Gennady Vereshchagin είναι από τα πρώτα στην λίστα. Κι αυτό, όχι μόνο γιατί είναι μοναδικός στην Οδησσό που ασχολείται με αυτήν την τεχνική της επιχρωματισμένης οξυγραφίας, αλλά διότι έχει την ικανότητα να βρίσκει και να απεικονίζει τα «νευραλγικά σημεία» της πόλης, τα μέρη όπου κατοικοεδρεύει το πνεύμα της Οδησσού.
Οι ρίζες της Οδησσού βρίσκονται στην αρχαιότητα και τα αρχαία μοτίβα γίνονται μία συνέχεια των έργων της Οδησσού του Gennady Vereshchagin. Αυτές τις σκηνές τις βρίσκουμε στα ex libris του και τώρα έχουμε τη δυνατότητα να τις δούμε σε μια μεγάλη σειρά χαρακτικών με θέματα από την «Ιλιάδα» και την «Οδύσσεια», την οποία ο καλλιτέχνης δημιούργησε για ένα μοναδικό βιβλίο, σε συνεργασία με τον Έλληνα ποιητή και συλλέκτη τον Χρήστο Γιαννάκο.
Σε πρόσφατη συνέντευξή του ο Gennady Vereshchagin τόνισε, ότι στην Οδησσό καταστρέφονται και εξαφανίζονται πολύ σημαντικά κτίρια της πόλης, αλλά ευτυχώς τα περισσότερα από αυτά συνεχίζουν την ζωή τους στα δικά του έργα».
Evgeniy Demenok
